Kunst en wetenschap vormen een onwaarschijnlijk combinatie, maar in het werk van de Italiaanse fotograaf Marina Rosso, vormen zij samen een essentiële synergie. Rosso gebruikt haar gestileerde vorm van fine-art-fotografie om te reflecteren op de grote levensvraagstukken die voortkomen uit wetenschappelijke doorbraken en ze visueel te representeren. “Mijn doel is niet om vragen te beantwoorden, maar mensen aan te sporen naar hun eigen antwoorden op de vragen die ik stel te zoeken,” legt Rosso uit. “Ik wil mensen aan het denken zetten met betrekking tot onderwerpen waar ze anders misschien niet aan gedacht zouden hebben.” 

Haar diepgaandste werk, The Beautiful Gene, werd geboren uit de ontdekking dat ’s werelds grootste spermabank gestopt was met het accepteren van roodharige donoren omdat de vraag ernaar te laag was. Rosso werd zoals ze het zelf beschrijft een “conservatief geneticus”, waarna ze startte met studies om het bedreigde gen te beschermen. “Het was in essentie een project over bio-ethiek,” stelt Rosso. “Ik wilde reflecteren op de oorsprong van het leven.” Het eindresultaat van al haar zorgvuldig onderzochte feiten, statistieken en matrixen is iets wonderbaarlijks; een serie intieme foto’s van roodharigen die hen in al hun individuele diversiteit viert. 

“Mijn doel is niet om vragen te beantwoorden, maar mensen aan te sporen naar hun eigen antwoorden op de vragen die ik stel te zoeken”

“Ik denk dat mijn interesse in wetenschap voorkomt uit het feit dat mijn familie zeer religieus is,” reflecteert Rosso. “Ik wilde de waarheid achter het dogma beter begrijpen.” Haar andere projecten schenen een licht op alles van de directe nabijheid van de Google-zoekfunctie met goddelijkheid – met lachwekkende visuele weergaven van sommige van onze meest voorkomende en belachelijke zoektermen (The Ooracle) als gevolg – tot verkenningen van wetenschappelijk beeldmateriaal (On Science), tot de esthetiek van hyperrealiteit (The Authentic Fake). 

“Het is bijna onderzoeksjournalistiek,” vindt Rosso. “Wat me vaak verveelt aan andere kunstwerken is een gebrek aan menselijkheid; zelfs als ze esthetisch mooi zijn. Ik geniet ervan me af te vragen waarom iets belangrijk is. Wanneer je een journalistieke laag toevoegt zou dat tot verandering kunnen leiden en een verschil kunnen maken.” 

En wat kunnen we verwachten van deze pionierende artiest? Houd je ogen open voor een video en begeleidende website die ingaat op de vraag wat de samenleving een goed geleid leven acht. “Ik ben nu aan een heel triest project aan het werken,” legt Rosso uit. “Ik werk nu met een vrouw met het locked-in-syndroom. Het doel van dit project is om te begrijpen wat we met het begrip “levenskwaliteit” bedoelen.