In Yorkshire opgroeiend bracht Maxwell zijn tienerjaren door met het met een digitale camera “fotograferen van lavendel bij het huis van mijn oma in de buurt.” Hij verloor de liefde voor fotografie, lachend om het feit dat “de fauna om te fotograferen misschien op was,” maar nadat hij in 2012 naar Londen verhuisde om een art foundation te doen, herontdekte hij zijn interesse in fotografie. Hij schiet nu voor een gespreide mix van gevestigde fashionmagazines en unieke, onafhankelijkere publicaties. Max heeft een comfortabel plekje gevonden in de nieuwe golf Londense fotografen. Het hoogtepunt van zijn carrière tot nu toe beschrijft hij als het schieten van Pamela Anderson in Marseille eerder dit jaar, daaraan toevoegend “ze luisterde veel popmuziek uit 2007.” 

De vrijheid te focussen op piepkleine details als naar welke muziek Pamela Anderson luistert is een van de dingen waar Maxwell met betrekking tot fotografie het meest van kan genieten. “In essentie mag je te allen tijde doen waar je zin in hebt,” legt hij uit. “Ik heb een groot probleem met fladderen.” In plaats van dat je gedwongen wordt continu dezelfde ideeën te herhalen “hoef je je niet maar tot één ding te beperken.” Deze energie schijnt door in Maxwell zijn werk; er is een voelbare drang om nieuwe plaatsen en mensen te openbaren. Zijn portrettenfascinatie is een van de dingen die hem onderscheidt van zijn vakgenoten. Obsessief documenteert hij de tijden waarin wij leven; ongestileerd en eerlijk.

Vooruitkijkend op wat een carrière definiërend jaar lijkt te gaan worden, heeft Maxwell natuurlijk grootse (ietwat vreemde) plannen voor 2018. “Ik wil naar Texas om een behind-the-scenes fotosessie bij Alex Jones te schieten terwijl hij InfoWars aan het filmen is”, vertelt hij me, hieraan toevoegend “een sobere, eenvoudig gepresenteerde fotodocumentaireserie zonder vooroordeel van die show lijkt me leuk om te doen.” Hoewel hij niet bepaald geïnteresseerd is zijn persoonlijke politieke overtuigingen te bespreken, weerspiegelen zijn portretten een fascinatie met de huidige staat van de wereld. “Ik geloof dat het de taak van de fotograaf is dingen zo eenvoudig mogelijk, zonder spin, te presenteren. Er staan extremisten als Alex Jones op de stoep, en ik denk niet dat mensen hen de aandacht geven die ze hen zouden moeten geven.” Met de blik op volgend jaar lijkt het er in ieder geval niet op dat aandacht iets zal zijn waar Maxwell zich druk om zal hoeven te maken.